Everybody hurts...

Είναι περίεργο το γεγονός σήμερα να νιώθεις ερωτευμένος, να νιώθεις την αγάπη να σε περιτριγυρίζει, να νιώθεις έναν άνθρωπο πως είναι ο άνθρωπος σου…και την επόμενη απλά να σταματάς να νιώθεις έτσι.

Ένα τριαντάφυλλο που το βλέπεις κατακόκκινο και ευωδιαστό να το νιώθεις ζωντανό και ζουμερό και μετά…μετά να το βάζεις ανάμεσα στις εφημερίδες και στα βιβλία για να ξεραθεί, να μείνει τουλάχιστον η ξερή όψη του να σου θυμίζει πώς ήταν όταν το πήρες…

Είναι περίεργη η ζωή, είναι περίεργη η αγάπη, είναι περίεργος ο έρωτας. Θυμάσαι τότε στο θέατρο…αν γνωρίσεις μια φορά την αγάπη και τον έρωτα και τα χάσεις…η ζωή σου δεν έχει γυρισμό. Δεν μπορείς να βρεθείς ξανά στη θέση, τότε που δεν τα είχες, δεν μπορείς να νιώσεις πως ήσουν όταν δεν τα είχες γευτεί.

Τόσα όνειρα, τόσες λέξεις, τόσες ώρες…πήγαν στράφι ? Για μένα όχι δεν πήγε τίποτα στράφι. Έμαθα πολλά για τη γυναίκα. Εσύ ήσουν η πρώτη γυναίκα που πραγματικά ήθελα να έχω δίπλα μου. Εσύ ήσουν η πρώτη που άκουσα…αλλά από ότι φαίνεται δεν άκουσα συνειδητά αυτά που ήθελες να μου πεις. Λατρεύω τη μορφή σου, την μυρωδιά σου, το μυαλό σου, το κορμί σου, τις αντιδράσεις σου και τις δράσεις σου…αλλά όσο και να τα λατρεύω…δεν ταιριάζανε μαζί μου. Με τα πιστεύω μου, με τις δικές μου σκέψεις και πεποιθήσεις.

Έμαθα πως δεν έπρεπε να σου ζητήσω να αλλάξεις τίποτα από αυτά που ήσουν, σκεφτόσουνα, έκανες…Εγώ έπρεπε να αλλάξω, ή εγώ έπρεπε να φύγω. Δεν ταιριάζαμε σαν χαρακτήρες, αλλά θέλαμε ο ένας τον άλλον. Τι περίεργο και αυτό… Δύο άτομα που δεν ταιριάζουν αλλά θέλουν τόσο πολύ ο ένας τον άλλον.

Μετά από όλα αυτά…δυστυχώς δεν ξέρω τι υπάρχει μετά…φοβάμαι να το πώ…Ο συμβιβασμός. Να συμβιβαστώ με ένα άτομο το οποίο ταιριάζει μαζί μου αλλά δεν το θέλω τόσο πολύ όπως εσένα ? Να περιμένω να περάσει ο καιρός για να ξεχάσω, να συνηθίσω το άλλο άτομο, να αλλάξω εγώ ? Ναι να αλλάξω εγώ. Εγώ που έλεγα πως δεν θα συμβιβαστώ ποτέ…μάλλον πρέπει να συνηθίσω στην ιδέα. Πόσοι άνθρωποι ζούνε μαζί γιατί απλά κάποτε συμβιβάστηκαν ? Η γιαγιά μου λέει, αγόρι μου να βρείς μια κοπέλα που θα σε φροντίζει και να την φροντίζεις γιατί είναι άσχημο πράγμα η μοναξιά. Ρε γιαγιά μήπως έχεις δίκιο τελικά….

Sorry seems to be the hardest word...

Πολλά τα λάθη μου και μεγάλα. Και δυστυχώς τα έκανα όλα σε σένα. Ειρωνία της τύχης που ζήλεψα παράφορα μαζί σου; Σύμπτωση που σε αμφισβήτησα ? Παράνοια που δεν σε ακολούθησα? Φόβος που δεν σε πίστεψα.

Αλήθειες που γίνανε ψέμα, ψέματα που γίνανε αλήθειες.

You are still a desert rose

Εύχομαι να σε προσέχουν και να σε ποτίζουν....και μακάρι να έχεις βγάλει αγκάθια για να προστατευτείς εσύ πρώτα, και έπειτα για να τσιμπήσεις εμένα...

You and me, used to be together...

Πόνος? Δεν ξέρω αν είναι πόνος αυτό που νιώθω, ή απλά η έλλειψη σου, η ανάγκη η οποία είχε δημιουργηθεί να σου μιλάω να συζητάω μαζί σου για όλα να μου δίνεις την τετράγωνη λογική σου και να μου αναλύεις τις απόψεις σου, να σου λέω την άποψη μου να συζητάμε. Δεν θα ξεχάσω που μου είχες πει ότι με νιώθεις το ποιο κοντινό σου άτομο, και φυσικά το ίδιο ίσχυε και για μένα. Είμασταν ζευγάρι, φίλοι, συνομιλητές, ψυχαναλυτές. Τώρα νιώθω ότι δεν μπορώ να πω πουθενά τους προβληματισμούς μου. Για να είμαι ποιό σωστός, αρνούμαι να τους εκφράσω οπουδήποτε αλλού. Είχες κερδίσει την εκτίμηση μου σαν άτομο, και η άποψη σου είχε βαρύτητα για μένα. Πάντα είχαν βαρύτητα όταν έβγαιναν από τα χείλη σου οι λέξεις...και αυτό μπορεί να ήταν πρόβλημα. Κάθε τι που έλεγες ίσως το έπερνα "τοις μετρητοίς" και δεν θα έπρεπε. Δεν ήμουν χαλαρός μαζί σου πολλές φορές και έχασα το παιχνίδι βάζοντας τη λογική μου σε λειτουργία...Ο έρωτας δεν έχει λογική...Η αγάπη είναι παιδί της λογικής.
Πολλές φορές μέσα στην ημέρα συνεχίζω να σε σκέφτομαι όπως τότε, τότε που είχαμε καθημερινή επικοινωνία...τότε που είμασταν ζευγάρι, τότε που περίμενα να μιλήσω στην κοπέλα μου, στην φίλη μου στο άτομο που με καταλαβαίνει. Θα μου πεις...εγώ σε καταλάβαινα.? Καταλάβαινα τα πάντα και συνεχίζω να καταλαβαίνω ακόμα περισσότερα καλή μου.Απλά τότε προσπαθούσα να επιρρεάσω την ιστορία...Πολλά λάθη...μια παρτίδα σκάκι χαμένη από τα λάθη μου.

We are back on air

Α cappella

James Getting away with it

Are you aching for the blade
That's o.k.
Were insured
Are you aching for the grave
That's o.k.
Were insured

Were getting away with it
All messed up
Getting away with it
All messed up
That's the living

Daniel's saving Grace
She's out in deep water
hope he's a good swimmer

Daniel plays his ace
Deep inside his temple
He knows how to serve her

Were getting away with it
All messed up
Getting away with it
All messed up
That's the living

Daniel drinks his weight
Drinks like Richard Burton
Dance like John Travolta, now.

Daniel's saving Grace
He was all but drowning
Now they live like dolphins

Getting away with it
All messed up
Getting away with it
All messed up
That's the living
Getting away with it
Getting away with it
Getting away with it
That's the living
That's the living

Τώρα που άρχισε και φθινοπωριάζει και η μουσική βοηθάει την γλυκιά μελαγχολία να γίνει μέλι, η βροχή που ήταν πάντα σπαστική και με τσάτιζε από πιτσιρίκο, εκεί πάνω στο βροχερό νησί, μου άρεσε. Ίσως να ήμουν και ο μόνος Έλληνας που δεν είχε ομπρέλα, και πάντα ήμουν μουσκίδι όταν επέστρεφα στο σπίτι μου. Ο βρεγμένος δεν φοβάται την βροχή. Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάμε για σκοινί και άλλα τέτοια.Με όλες αυτές τις εικόνες στο μυαλό μου να είναι τόσο ζωντανές και τόσο όμορφες, ναι θα μπορούσα να ζήσω στο κολονήσι έχοντας εσένα στην αγκαλιά μου, έχοντας εσένα δίπλα μου, κρατώντας το χέρι σου, το οποίο μια με κρατούσες με την παλάμη έξω, μια με την παλάμη από μέσα και όταν κρύωνες έβαζες το χέρι σου στην τσέπη του μπουφάν μου. Θυμάμαι πως εκεί που περπατούσαμε σταματούσα σε έφερνα μια γύρα και σε κατέληγα στην αγκαλιά μου να σε φιλάω μέσα στον δρόμο, μέσα στον κόσμο μέσα στην κίνηση. Και το χαμόγελο σου ήταν το φεγγάρι μου και ο έναστρος ουρανός μου. But this belongs to the past now baby.

Αυτό το blog συνειδητοποιώ ότι το κρατάω για εμάς. Σε κρατάω ζωντανή με μηχανική υποβοήθεια? Η απλά κρατώ τις αναμνήσεις μας. Δεν ξέρω τι από τα 2 συμβαίνει δεν με νοιάζει δεν με ενδιαφέρει απλά με κάνει να νιώθω κοντά σου και νιώθω…νιώθω….απλά νιώθω!

Οι βόλτες μας στο Leicester Square, τα μεγάλα cookies από το trocadero, ά ρε cookie…Η βόλτα στο Hyde Park, τα night bus και τα λίγα ξενύχτια μας, η μπύρα στην Pub, το κυριακάτικο φαγητό στο Notting Hill, οι βόλτες και τα ψώνια μας στην Oxford. Ωστόσο έχω και τις άσχημες εικόνες τις οποίες δεν θέλω να θυμάμαι. Αν και όπως πάντα λέγαμε it takes 2 to tango, φέρω την πλήρη ευθύνη για όσο πόνο και όσα δάκρυα έριξες και αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα αντιδρούσα και θα σε είχα διαφορετικά εκείνες τις στιγμές. Ωρίμασα μέσα από αυτήν την σχέση, ωρίμασα μαζί με σένα που από ότι φαίνεται ήσουν πάντα πιο ώριμη. Άλλωστε θεωρώ πως η γυναίκα είναι τις περισσότερες φορές ποιο ώριμη από τον άντρα…Δεν μπόρεσα να σε κρατήσω, εκείνο το κοριτσάκι με τα clipsakia πεταλούδες στα μαλλιά δεν είναι πλέον κοριτσάκι και ας ήθελε να παραμείνει κοριτσάκι. Έχει μεγαλώσει και έχει γίνει μια ώριμη, ζωντανή γεμάτη ενέργεια και δυναμισμό γυναίκα που ξέρει τι θέλει και πώς να το αποκτήσει. Μπράβο σου κοπελάρα μου. Είμαι πολύ χαρούμενος που η μοίρα μας ένωσε για....αρκετό, κάμποσο, λίγο, ελάχιστο χρόνο. Θα ήθελα να έχω μια ζωή μαζί σου. Θα μπορούσα να ζήσω με όλα σου τα ελαττώματα και να ξυπνάω κάθε πρωί και να σου λέω….κυρία μου σήμερα σας αγαπώ περισσότερο από χτες…

Διαβάζω όλα αυτά τα οποία γράφω στον άγνωστο στρατιώτη  σε σένα καλή μου και λέω ότι είμαι πλημμυρισμένος με συναισθήματα. Και αυτό το awakening το οφείλω σε σένα. Η αγάπη είναι ένα υπέροχο συναίσθημα το οποίο θα μπορούσες να το χαρίσεις παντού, σε όλο τον κόσμο, ωστόσο όμως αυτό το δώρο δυστυχώς δωρίζεται μια φορά…μετά είναι απλά μια replica, ένα αντίγραφο. Εσύ ευτυχώς έχεις το original. Ελπίζω να το κρατήσεις κάπου καταχωνιασμένο και όταν ξεσκονίσεις τα ξεχασμένα σου συρτάρια να με βρεις εκεί να σου χαμογελώ.

That’s the living….

Και ας αρχίσει η εκπομπή...

υπέροχο τραγούδι...μοναδικό και αυτό...πολλές φορές είχα αρχίσει να σου αφιερώνω μια εκπομπή μου αλλά ποτέ δεν την τελείωσα...ίσως μέσα απο αυτό το blog, μετά από πολλά άλλα, ίσως τελειώσω τελικά και αυτήν την εκπομπή...μια εκπομπή πραγματικά φτιαγμένη για σένα. Πάντα έκανα το λάθος και άφηνα τα πράγματα στην μέση...αλλά αυτός είμαι εγώ. Παρορμητικός αφελής και πάνω από όλα ρομαντικός...αθεράπευτα χαζά ρομαντικός μόνο για σένα μάτια μου.

Η αρχή θα είναι πάντα η ίδια...Μαζί σου ή χωρίς εσένα, δεν μπορώ να ζήσω...Ένας σουρεαλιστικός πίνακας ζωγραφικής που είναι πολύ όμορφος γεμάτος χρώματα και νοήματα μόνο για το δημιουργό του και για τους λίγους που μπορούν να τον καταλάβουν....

Άραγε αυτό είναι έρωτας; Πιστεύω ότι τον αντιμετώπισα πιστεύω ότι γεύτηκα την γλυκόπικρη ή αν προτιμάς γλυκόξυνη γεύση του. Αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος. Υπήρχαν φορές που το στομάχι μου έκανε διάφορες κινήσεις όταν σε έβλεπα, ένιωθα εκείνο το πετάρισμα που μου έλεγες, που διάβασα, που πίστευα ότι θα ήταν το σημάδι του έρωτα. Ώ ναι ήμουν είμαι και δυστυχώς ή ευτυχώς θα προσπαθήσω να παραμείνω μαζί σου ερωτευμένος. Το δύσκολο θα είναι να το πετύχω, γιατί ο χρόνος...αυτός ο μεταμφιεσμένος γιατρός τα πέρνει όλα...δεν ξέρω αν είναι καλό να ευχηθώ να μην σε πάρει εσένα...ήταν επιλογή σου να φύγεις μακριά μου, ή καλύτερα να μείνεις μακριά μου. Πάντα μέσα μου θα υπάρχουν 2 εγώ να πολεμούν. Το ένα θα σε υπερασπίζετε σαν να είσαι το τελευταίο οχυρό το οποίο θα με προστατέψει από την ελευθερία, και το άλλο μισό μου, θα προσπαθεί να βαδίσει προς την ελευθερία της σκέψης πέρα από σένα. Ακόμα και εγώ ο ίδιος φάσκω και αντιφάσκω...στις σκέψεις μου στα πιστεύω μου για σένα. Το μυαλό μου, αυτό το μυαλό που μου έδωσες την εντύπωση ότι αγάπησες, το αρρώστησες ή ήταν άρρωστο και τώρα το διάγνωσα και εγώ. Ξεκινώντας αυτήν την εκπομπή λοιπόν θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τα έντονα συναισθήματα τα οποία προκλήθηκαν από τα μάτια σου, το χαμόγελο σου, τα χείλη σου, το κορμί σου μα πάνω από όλα το μυαλό σου...ένα επαναστατικό δυναμικό παιδικό μα συνάμα γυναικείο ώριμο μυαλό που ξέρει πολύ καλά να σε προστατεύει.
Η χαρά σου ήταν πηγή χαράς για μένα. Αυτό ήταν πολύ όμορφο και ξεκούραστο όταν είμασταν μαζί. Τώρα απλά είναι ανακουφιση και απορία... Ανακούφιση, ότι έφτασες σπίτι σου μετά από ένα ταξίδι και όλα πήγαν καλά. Το μωρό είναι σπίτι του έφτασε,όχι ότι θα μπορούσα να βοηθήσω αν κάτι πήγαινε στραβά, αλλά ποιο πολύ είναι το συναίσθημα ότι κάποιος σε νοιάζεται και ίσως μπορέσει να σε βοηθήσει, ίσως, να μην είσαι μόνη σου σε μια δύσκολη κατάσταση να νιώθεις ότι κάποιος σε σκέφτεται. Αυτό το συναίσθημα που μου έδινες κάθε φορά που μου έλεγες, όταν φτάσεις σπίτι πάρε τηλέφωνο να μου πείς ότι έφτασες.
Απορία...τι γίνεται τώρα που έφτασες "σπίτι"? Αυτές οι απορίες δεν θέλω να μου απαντηθούν, τις κρατάω σαν ρητορικές ερωτήσεις μέσα μου...

μετά τους U2 συνεχίζουμε με αθάνατο στις καρδιές μας Freddy Mercury και τους Queen

Στον αντίποδα του Ασπρου Γάτου

There’s a look on your face I would like to knock outSee the sin in your grin and the shape of your mouthAll I want is to see you in terrible painThough we won’t ever meet I remember your nameCan’t believe you were once just like anyone else Then you grew and became like the devil himselfPray to god I can think of a nice thing to sayBut I don’t think I can so fuck you anywayYou are scum, you are scum and I hope that you knowThat the cracks in your smile are beginning to showNow the world needs to see that it’s time you should goThere’s no light in your eyes and your brain is too slowCan’t believe you were once just like anyone elseThen you grew and became like the devil himselfPray to god I can think of a nice thing to say But I don’t think I can, so fuck you anywayBet you sleep like a child with your thumb in your mouthI could creep up beside put a gun in your mouthMakes me sick when I hear all the shit that you saySo much crap coming out it must take you all dayThere’s a space kept in hell with your name on the seatWith a spike in the chair just to make it completeWhen you look at yourself do you see what I seeIf you do why the fuck are you looking at meWhy the fuck why the fuck are you looking at meThere’s a time for us all and I think yours has beenCan you please hurry up cos I find you obsceneWe can’t wait for the day that you’re never aroundWhen that face isn’t here and you rot undergroundCan’t believe you were once just like anyone elseThen you grew and became like the devil himselfPray to god I can think of a nice thing to say But I don’t think I can so fuck you anyway So fuck you anyway
Για αυτούς που δεν μπορούν να ψάξουν Archive Noise Fuck You

Ακ%