Χύμα σκέψεις όπως λέμε χύμα κρασί...

Οδηγώ μπροστά από το Καλλιμάρμαρο, σταματώ στην κίνηση, το μάτι μου πέφτει σε μια στάση λεωφορείου και ειδικότερα σε μια κοπέλα που κάθεται στη στάση. Κάθεται οκλαδών στην στάση...άνετη η πρώτη μου σκέψη, με αυτοπεποίθεση η δεύτερη ίσως όμορφη η τρίτη.

Σταματώ σε ένα φανάρι στη Μιχαλακοπούλου, η γνωστή φάτσα, θέλει να μου καθαρίσει το παρμπριζ. Πόσα να καθαρίζουν άραγε αυτοί στα φανάρια, βγάζουν αρκετά για να ζήσουν?

Τι μπορεί να σκέφτεται κάποιος που με κοιτάει επίμονα καθώς περιμένω στην κίνηση?

Τι μπορεί να σκέφτεται κάποια που με κοιτάει επίμονα καθώς περιμένω στην κίνηση?

Γιατί να νιώθω πως ζω για να δουλεύω?

Τι πρέπει να κάνω για να το αλλάξω?

Πόσο όμορφο είναι το γεγονός ότι άρχισε να καλοκαιριάζει?

Που να πάω να πιώ ένα ποτάκι σήμερα?

Το μυαλό μου είναι γεμάτο σκουπίδια? Αυτές οι σκέψεις είναι σημαντικές? ή απλά είναι σκουπίδια που πρέπει να ξεφορτωθώ? Η μάνα μου θα έλεγε ότι είναι σκουπίδια. Η Εύα θα προσπαθούσε να αναλύσει την σκέψη μου. Εγώ απλά σκέφτομαι.
Δεν μπορώ να βάλω σε μια σειρά τον εαυτό μου.Έχω πρόβλημα οργάνωσης. Πώς θα το αντιμετωπίσω?