Να ’σαι καλά όπου και να βρίσκεσαι...δυστυχώς σε σκέφτομαι.

Το διάβασα στο blog του Μαύρου Γάτου

Μαύρος Γάτος

και επειδή με εκφράζει απόλυτα το αφήνω παρακάτω να στέκει και στο δικό μου blog....

"όλα αυτά πού'ναι αδύνατα πιά"
Vicent Andés Estellès (1924-1993)


μετάφραση από τα Καταλανικά: Μαύρος Γάτος


Θα σε φιλούσα απαλά,
θα σού 'λυνα τα μαλλιά,
θα σού χάιδευα τους ώμους,
θά 'παιρνα το κεφάλι σου στα χέρια μου για να σε φιλήσω γλυκά,
ακριβή μου, γλυκιά μου,
για να σε νιώσω, σαν κουκλίτσα,
σαν κουκλίτσα στα χέρια μου,
να σε νιώσω κάτω από το τρίχωμα της ήβης,
να σε νιώσω κάτω από το κορμί μου,
με τα μεγάλα σου ανοιχτά μάτια,
πιο παραδομένη κι από την εμπιστοσύνη,
ευτυχισμένη μέσα στην αγκαλιά μου.
Θα σ' έβλεπα να σηκώνεσαι, ολόγυμνη
και να πηγαινοέρχεσαι μέσα στο σπίτι,
όλα αυτά πού 'ναι αδύνατα πιά.


Θέλω να πω το όνομά σου,
θέλω να το φωνάξω και να το γράψω στους τοίχους,
λατρεμένη μου, μικρή μου
Αν ξαγρυπνώ τις νύχτες,
ξαγρυπνώ μ' εσένα στο μυαλό μου,
με τη σκέψη στο μικρό χρυσαφένιο σου κορμάκι.
Θα σε πρόσεχα, θα σε λάτρευα,
ώσπου να γέμιζα όλο σου το δέρμα ,
ώσπου να γέμιζα όλο σου το κορμί,
με μικρά καυτά φιλιά.

Νιώθω για σένα έναν έρωτα
ολοκληρωτικό και θλιμμένο, πλάσμα,
έναν έρωτα που γεμίζει τις ώρες μου
ολοκληρωτικά με τη μνήμη
της γελαστής χαριτωμένης σου μορφής.
Δεν δέχομαι να σε σκέφτομαι,
ν' αναρωτιέμαι πού μπορεί να είσαι,
να θέλω να μάθω με τι ασχολείσαι,
και να φτάνω στην απελπισία.
Πόσο σ' αγαπώ! Με καταστρέφεις,
θα σε χάιδευα απαλά,
με ατέλειωτη τρυφερότητα,
δε θ'άφηνα στο κορμί σου
κανένα σημείο χωρίς χάδι,
μικρή μου, γλυκιά μου,
ξένη το πιό πιθανό
στον έρωτα που νιώθω για σένα,
λατρεμένη! Σε φαντάζομαι,
όρθια και γυμνή, αθώα ακόμα,
λίγο τρομαγμένη, μα αποφασισμένη,
με τα χέρια μου στους ώμους σου,
να σού ανασηκώνω τα μαλλιά,
να σε πιάνω από τη μέση
ή να σού ανοίγω τα πόδια,
ώσπου να σε οδηγήσω, την ίδια ώρα,
με βογγητά και υπαναχωρήσεις,
στον αργό σπασμό της ηδονής -
να σε νιώθω να χάνεις τη λογική,
μέσα σε μια στιγμιαία τρέλλα:
όλα αυτά πού 'ναι αδύνατα πιά,
μικρή μου, γλυκιά μου.

Σε θυμάμαι και κλαίω
και νιώθω μια τεράστια θλίψη
θά ΄θελα νά ΄μαι τώρα στο κρεβάτι,
να νιώθω το κορμί σου δίπλα στο δικό μου,
το κορμί σου, γλυκό κι ηδονικό,
με μια ελαφριά ψύχρα μαθητριούλας
λίγο τρομαγμένης – θέλω
νά ΄μαι δίπλα σου καθώς θα κοιμάσαι
ο χαριτωμένος σφιχτός σου κώλος
η λατρευτή σου εγγύτητα
να σε χουφτώνω άγρια, να σε ξυπνώ,
να ξυπνώ κι εγώ πάνω από το κορμί σου
όλα αυτά πού 'ναι αδύνατα πιά.

Σε κάποιο μέρος του κόσμου,
σε κάποιο μέρος της νύχτας,
ένας άντρας πεθαίνει από έρωτα για σένα
ενώ εσύ κάτι ράβεις, ενώ βλέπεις
μια σειρά στην τηλεόραση,
ενώ μιλάς με μια φίλη
ή στο τηλέφωνο, με κάποιον φίλο
ενώ ξαπλώνεις στο κρεβάτι,
ενώ ψωνίζεις στην αγορά
ενώ κοιτάζεις στον καθρέφτη το στήθος σου να φουσκώνει
ενώ καβαλάς μια μηχανή
ενώ ο αέρας σού ανακατεύει τα μαλλιά
ενώ κοιμάσαι, ενώ ουρείς,
ενώ θαυμάζεις την άνοιξη,
ενώ απλώνεις το τραπεζομάντηλο
ένας άντρας πεθαίνει από έρωτα για σένα
για όλ' αυτά πού 'ναι αδύνατα πιά.

Ας πέθαινα από έρωτα για σένα.

Δεν ξέρω τι να πώ...

Αλλά θέλω τόσο πολύ να γράψω. Δυστυχώς δεν ήμουν ποτέ καλός στον χειρισμό του λόγου. Έτσι έχανα πάντα το δίκιο μου γιατί άλλα ήθελα να πω και άλλα έλεγα.

Η ουσία πάντως είναι ότι αυτό το bloggaki με βοηθάει στο να ξεπερνάω τις ψυχολογικές μου "πτώσεις τάσεως". Πάντα ήθελα να επισκεφτώ έναν ψυχαναλυτή. Αλλά ντρέπομαι, τι να του πω τι να μου πει αφού ξέρω πως να λύσω τα προβλήματα μου, αλλά πολλές φορές δεν κάνω τίποτα για αυτά. Είμαι ένα τεμπελόσκυλο που δουλεύει καθημερινά 10 με 12 ώρες.

Τις προάλλες που βρεθήκαμε ένιωσα πολύ καλά, αλλά επίσης ένιωσα ότι έφυγε πλέον η κάψα για σένα. Το ίδιο ένιωσα εδώ και πολύ καιρό πως ισχύει και για σένα. Να πέρασε η σχέση μας σε άλλο επίπεδο? Να παρέμεινε απλά η συμπάθεια? Και τότε γιατί τόσα παθιασμένα φιλιά? Γιατί τόσος αυθορμητισμός, γιατί τόση χαρά να σε δω? Επειδή ήσουν το το άφταστο? Αυτή την οποία δεν χόρτασα? Δεν ξέρω τι να πώ και ακόμα περισσότερο δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Πολλές φορές καλύτερα να αφήνεις τα πράγματα να κυλάνε από μόνα τους και όπως έρθουν. Άλλες φορές καλό είναι να δίνεις βάση σε αυτά που έχεις και όχι σε αυτά που θα ήθελες να έχεις.

Δεν ξέρω καλή μου αλλά μαζί σου ήμουν πάντα προβληματισμένος. Είσαι ένα άτομο που συνέχεια θέλει να είναι σε μια κίνηση, σε μια εγρήγορση, σε μια δραστηριότητα. Εγώ είμαι άνθρωπος που θα κάνω την κίνηση μου αυθόρμητα, επειδή θα μου το επιβάλει η στιγμή, και ο εγκέφαλός μου εκείνη την χρονική στιγμή που θα κολλήσει. Εσύ είσαι του προγράμματος. Πάλι φτάνω στο συμπέρασμα ότι δεν ταιριάζαμε. Γιατί όμως επιμένω σε σένα, γιατί σε σκέφτομαι, γιατί σε ποθώ. Πέρα από το πάθος που σου έχω, ίσως να είναι και το γεγονός ότι μεγαλώνω. Μεγαλώνω δυστυχώς ή ευτυχώς. Αν σας ρωτήσουν ποτέ σε ποιά ηλικία θα θέλατε να βρίσκεστε, απαντήστε στην ηλικία στην οποία ήδη είστε...αυτή είναι η σωστή απάντηση γιατί όλες οι άλλες δεν είναι ευφικτές. Τι είπα τώρα ε??? :).Μεγαλώνω και έχασα το τσογλάνικο στοιχείο που είχα μέσα μου όταν ήμουν πιτσιρικάς. Είμαι πλέον ποιο συναισθηματικός. Δεν θέλω να πληγώσω, να κάνω άτομο να δακρύσει, δεν θέλω να φέρω κανέναν σε δύσκολη θέση. Περάσανε ήδη 3 μήνες που είμαι σε μια νέα σχέση...και δεν νιώθω ότι είμαι χαρούμενος. Απλά έχω μια καλή παρέα και της συμπεριφέρομαι άψογα πιστεύω. Αλλά, υπάρχουν άπειρα αλλά...
Έγραψα για να γράψω ΑΠΛΑ.

Ψυχική αποσυντόνηση

Έχω χωρίσει εδώ και πάρα πολύ καιρό μαζί σου. Θα μπορούσα να πω ότι είμαστε χώρια στην ουσία από τότε που τα ξαναβρήκαμε. Ουσιαστικά όταν ήμασταν ζευγάρι you were my notional girlfriend as I was your notional boyfriend. Στιγμές ζευγαριού λοιπόν. Μα νιώθω ψυχικά αποσυντονισμένος. Κατανοώ πως εσύ είσαι η αφορμή για να αναλογιστώ τι τρέχει μέσα μου. Τι μου φταίει, τι έχω, τι δεν μου αρέσει, τι μου αρέσει, τι θέλω τι αναζητώ. Άπειρα δύσκολα ερωτηματικά. Και αν κάνω αυτό και αν γίνει το άλλο...αν αν αν. Κανένα ενδιαφέρον. Ακόμα και για τη δουλειά μου που μου αρέσει παρά το άγχος την τρέλα και την πίεση που μου δίνει υπάρχουν φορές που δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον. Πόσο θα ήθελα να είμαι δίπλα στην θάλασσα να ψαρεύω, να κολυμπάω, να βγάζω φωτογραφίες και απλά να βλέπω το απέραντο γαλάζιο το οποίο με ηρεμεί. Καλή μου, ήσουν σαν τη θάλασσα. Με ηρεμούσες όταν σε είχα δίπλα μου και με φουρτούνιαζες όταν ήσουν μακρυά μου. Με στεναχωρεί που δεν ξέρεις τι κάνω, και δεν ξέρω τι κάνεις. Τι σε προβληματίζει, πως περνάς... Πολλές φορές παρηγοριέμαι λέγοντας στον εαυτό μου, πως όπως αναρωτιέμαι εγώ έτσι θα αναρωτιέσαι και εσύ για μένα. Μακάρι να είναι έτσι... Στο μυαλό μου όλα μπερδεμένα. Ανοργάνωτες σκέψεις, ανοργάνωτος εγώ, ανοργάνωτη η καρδιά μου και η ψυχή μου. Οποιαδήποτε γυναίκα βλέπω που μου αρέσει αμέσως ψάχνω να βρω κοινά σημεία μαζί σου. Μετά απο σένα ποιά...Έχασα ενθουσιασμό και είμαι ευάλωτος και ανοιχτός σε σφαλιάρες που νομίζω ότι τρώω από οπουδήποτε. Δεν θέλω να δουλέψω, δεν θέλω να διαβάσω, να μιλήσω σε κόσμο, να βγω έξω να φλερτάρω, να γοητεύσω, να γοητευτώ...Δεν φταις εσύ ούτε τα προκάλεσες εσύ. Εσύ ήσουν η αφορμή για να προβληματιστώ. Και τόσο καιρό προβληματίζομαι. Μα ο προβληματισμός είναι το πρώτο στάδιο της επίλυσης ενός προβλήματος και εγώ δεν ξέρω ποιό είναι το πρόβλημα. Η επικοινωνία ίσως? Μήπως για αυτό γράφω εδώ.? Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Μήπως περνάω τη δική μου κατάθλιψη? Η ευαγγελία της ψυχής μου στεγάζεται μέσα στο όνομα σου. Πόσο χαρούμενος θα ήμουν αν είμασταν μαζί από τοτέ...αν δεν έψαχνα τον εαυτό μου από τότε... Οσες περισσότερες εμπειρίες τόσο περισσότερα και τα αδιέξοδα.