I am totally empty

Cause of you. I just let you go, but I didnt know what a gap you would create inside me. Your presence was so perceptible all this time, even though you were not physically here. Now you are not inside me at all. Just a bit of memories which are intangible and will fade as the time goes... I let myself be totally conquered by your presence. By your character, by your habbits by your sayings. I did that on purpose just because I wanted you to be happy. I dont care about me...I do care for the vain empty feelings I have. Myself looks so big now as there is plenty of room all over...Will I feel alive again? Will my feelings be my beloved companion? Of course they will, of course I will live, but....there will always be a small BUT which would have turned the story differently if and only if things were so different between us.

Ending the end with a sandly ending monologue (2)

Yes I want you to be happy. Θέλω να περνάς καλά, αυτό δεν μου απαγορεύει όμως να είμαι απογοητευμένος μαζί σου, μαζί μου με όλους. Πίστευα ότι είσαι αληθινή και εσύ και η αγάπη σου. Τώρα το μόνο που κατάφερες και είναι πραγματικά άθλος, είναι να σκοτώσεις την αγάπη που είχα μέσα μου. Τόση αγάπη πέθανε...Κρίμα, μου έδινε δύναμη και όρεξη να σκέφτομαι. Τώρα απλά μονολογώ χωρίς να σκέφτομαι. Τέτοια πληγή σου είχα αφήσει και την λαμβάνω τώρα και εγώ? Χίλιες φορές συγνώμη, αλλά τώρα πλέον γνωρίζω ότι ο πόνος σου δεν ήταν αληθινός. Αναμένω και εγώ με τη σειρά μου το πέρασμα του χρόνου.

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρόςΣε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνειΜα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώΚάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνηΘέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχόςΕνα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνειΚάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεόςΜες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοιΠοιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλόΠοιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλιΠοιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δωΠες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλιΣε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψόΠοιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάληΠοιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δωΠες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλιΤο όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώΣήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνειΜια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανόΤο ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνειΘέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχόςΕνα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνειΚάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεόςΜες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοιΠοια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιάΠοια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνιΠοια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριάΠες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλιΠοια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιάΠοια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάληΠοιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντάΠες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλιΠοιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουνΠοια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτηΠοια θλίψη σε κλωτσάει ποιο μακριά από παντούΠες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι

Τρύπες

Καινούρια Ζάλη

Ending the end with a sadly ending monologue

The days are passing without knowing when they begin and when they end. No difference between them. They all seem to be the same. The same day again and again for days. Nothing matters, no worries or all the worries fly above the days. Sunny days without sun. Light all over but darkness surrounds it. What love would be without hate? Is it possible u to be hated? Is it possible me to hate me? All the ideas and the thoughts in a beautifull crazy mind. Hate and love are a few cm away from each other. I think I passed the few cm and I lay on hate now. A silent selfish woman. A noise stupid man. My love ends here, my monologues just began. Suddendly understanding that I am all alone occured in front of me. You were all these years alone, but you kept everything in your mind, thinking that you are not alone. Guess what...nothing changed. My mind got back and I am ending the end with a sadly ending monologue.

My mind is peacefull. :)

What will follow will follow.

Wasting my time over you.
Wasting my time over a dream.
But what should I do if I have no dream?
What will follow if I dont have you?

Fate made us be together
and fate took us apart.
Shall I blame, or thank fate for all that came
and all that will follow...?

ΤΑΡΑΞΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΥΑΛΟΥ

Διαβάζω τόσα Bloggs, και σε κάποια πιστεύω ότι είμαι εγώ ο συγγραφέας των κειμένων, νιώθω τόσο έντονα αυτά τα οποία διαβάζω, και δυστυχώς είναι πολλοί εκεί έξω με τα μάτια παραπονεμένα, με την καρδιά και την ψυχή τους μαραζωμένα,να μην έχουν βρεί την χαρά, ή να μην μπορούν να την έχουν την στιγμή που θέλουν. Με στεναχωρεί αυτή η συναισθηματική κατάσταση που υπάρχει στους άλλους γύρω, βέβαια ίσως να τους αρέσει και τους ίδιους γιατί δεν το κρύβω ούτε απο τον εαυτό μου ότι αρκετές φορές αυτή η κατάσταση της ντεμί κατάθίψης εμένα μου αρέσει, όταν γνωρίζω ότι θα έρθει κάποια στιγμή η ώρα να την διώξω. Αλλά τελικά τη διώχνω ή με ακολουθεί μεταμφιεσμένη...και τι ακριβώς θέλω να κάνω? Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω, τώρα μου αρέσουν οι σκέψεις που διαβάζω στα διάφορα Bloggs και πολλές από αυτές είναι food for thoughts όπως θα έλεγε και η "Ε". Αλλά δεν θέλω τώρα να είμαι ο ταραξίας του μυαλού μου,θέλω να γίνω ταραξίας της ζωής, να τη γευτώ να τη μυρίσω, να την αισθανθώ και να την δώ.

ΣΑΒΒΑΤΟ ΧΑΛΑΡΟ

Άλλο ένα Σάββατο που δεν έχω επιθυμία να δω κόσμο, να μιλήσω σε κανέναν, να κάνω το οτιδήποτε να βγώ οπουδήποτε, να φάω οτιδήποτε και καπνίζω και πίνω καφέ με τα Bloggerakia που ανακάλυψα και το Pandora το οποίο πέτυχα μέσα απο μια σελίδα Blogger http://blogarismenh.blogspot.com/ ευχαριστώ πολύ ευλογημένη :). Και συνεχίζω μην έχοντας τι να κάνω, ή μάλλον υπάρχουν τόσα πολλά που πρέπει να γίνουν αλλά μόνο με την λέξη πρέπει τρελαίνομαι. Δεν πρέπει τίποτα, αν θέλεις το κάνεις αν δεν θέλεις όχι, και το ΣΚ μου το επιλέγω χαλαρό. Τι μου φταίει, γιατί κάτι μου φταίει δεν γνωρίζω και δεν ξέρω αν θα γνωρίσω ποτέ. Στην αρχή έλεγα μια δουλειά το σπιτάκι μου και όλα μέλι γάλα....τώρα δεν μου αρκούν αυτά θέλω και άλλα αλλα το πρόβλημα είναι δεν ξέρω τι θέλω. Α θέλω και μια κοπέλα....μια συγκεκριμένη η οποία είναι μαζί μου...αλλά το μαζί μου είναι κάτι εκατοντάδες χιλιόμετρα.
Αντε να βρούμε μια άλλη γιατί αυτή από απόσταση δεν μας κάνει...αλλα τσουκου. Ηθική φραγμοί...αν λες πως είναι η μια και μοναδική δείξτο στον εαυτό σου να το πιστέψει και ο ίδιος ότι έτσι είναι. Είναι η μία και μοναδική? Παραμυθιάζομαι? Μήπως είναι, ε ναι είναι...ναι αλλά αυτό το λές τώρα για να το πιστέψεις ή γιατί το ελπίζεις ή μήπως γιατί το θέλεις, εεεεεεε αι σιχτιρ...παω σινεμά.