Να με ρωτούσες σήμερα τι θα ήθελα να γίνει μεταξύ μας, θα σου απαντούσα δεν ξέρω.
Όσο περνάει ο καιρός κατανοώ οτι ήταν λάθος που δεν σε ακολούθησα. Είχες δίκιο θα ήμουν better of από όλες τις πλευρές και βασικότερο από όλα θα ήμασταν μαζί. Τώρα δεν ξέρω αν μπορούμε ποτέ να είμαστε πάλι μαζί. Σίγουρα δεν θα μπορέσουμε ποτέ να επιστρέψουμε στην κατάσταση που ήμασταν στην αρχή του πρώτου μας χρόνου, ούτε στην αρχή του δεύτερου πρώτου μας χρόνου. Με στεναχωρεί το γεγονός ότι σε θέλω αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορέσουμε ποτέ να είμαστε ξανά μαζί. Κάθε μέρα που περνάει το κατανοώ περισσότερο. Από την άλλη γνωρίζω πως η μοίρα μπορεί να παίξει πολλά παιχνίδια.
Έχω τόσα στο κεφάλι μου έχω και εσένα. Την σκληρή, ανάλατη στάση σου...Σκέφτομαι, πάντα σκεφτόμουν...αν ήμουν έστω και λίγο special όπως ήσουν εσύ για μένα...Η απάντηση σου γνωστή...αλλά έχω ακούσει τόσα λόγια απο το στόμα σου, τόσα μου έχουν γράψει τα υπέροχα χεράκια σου.
Άνοιξα το παλιό μου κινητό και είχε μέσα μυνήματα σου. Έπαθα σοκ με όλα αυτά που διάβασα. Είδα την ημερομηνία. Καλοκαίρι του 2004. Πόσα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε 2 χρόνια...Η ζωή μου όλη...η ζωή σου...η ζωή κάποιων άλλων που δεν γνωρίζουν για τις ζωές μας...
Στάθηκα όμως στη σκέψη μου ότι ο άνθρωπος μπορεί και αλλάζει συναισθήματα...και αυτό πληγώνει περισσότερο από ολα. Δεν ξέρω τι θα μου πεις αν ποτέ διαβάσεις αυτό το blog. Ισως να νιώσεις κάτι, ίσως πάλι με κατηγορήσεις για αυτά που γράφω και γιατί τα διάβασες και εσύ...΄Ισως...ίσως...πολλά ίσως...
Κρίμα...αυτή η λέξη έχει παιχτεί άπειρες φορές, απο το μυαλό μου, από την γλώσσα μου.Κουράζομαι...περιμένω τα νέα σου, περιμένω εσένα, περιμένω ένα τραίνο που δεν ξέρω αν ποτέ περάσει...και όμως μου δίνω την εντύπωση ότι κάτι ακόμα περιμένω αλλά δεν ξέρω τι...Ο χρόνος??? Τι έγινε με αυτόν??? Ήταν ο καλύτερος γιατρός λένε...
Προχτές βγήκα με το Δημήτρη, ένα πολύ καλό φίλο 5 χρόνια μεγαλύτερο μου, συζητήσαμε μου είπε ότι χώρισε με την αρραβωνιαστικιά του. Έμεινα κάγκελο...ήξερα ότι ο Δημήτρης είναι πολύ καλό παιδί, δεν φαινόταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με την κοπέλα του, αλλά αν μη τι άλλο ήξερε τι θέλει και αυτή του πρόσφερε αυτό που ήθελε.Χωρίσανε για Χ Ψ Ζ λόγους που πραγματικά καταλαβαίνω και του δίνω δίκιο. Ένας από αυτούς ήταν το "Δημήτρη ας παντρευτούμε και μετά εγώ θα αλλάξω". Ο Δημήτρης δεν ήταν και τόσο fun του γάμου. Για ποιό λόγο να ταϊσει θείους θείες αφού τα παιδιά δεν είχαν ακόμα δικό τους σπίτι. Λογικός ο Μήτσος, και εφόσον η κοπελιά δεν έπαιξε ώριμα, μεθοδευμένα, οργανωμένα, και αν θέλετε διπλωματικά, έχασε τον Μήτσο που πραγματικά της έδινε ότι ήθελε η κοπελιά.
Του είπα ξέρω ότι θα της δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία, γιατί πραγματικά την αξίζει.
Η απάντηση του με άφησε άφονο. Έδωσε απάντηση και στα δικά μου προβλήματα. Τα συναισθήματα μου έχουν φθαρεί...
Μπορεί και τα δικά σου συναισθήματα να έχουν φθαρεί, όπως έχουν φθαρεί και τα δικά μου. Ίσως τα δικά σου να είχαν φθαρεί νωρίτερα...
Η ουσία του πράγματος είναι πως ακόμα σε θέλω, αλλά πλέον μέσα μου επικρατεί η λογική...Διάλεξες κάτι άλλο και όχι εμένα. Εγώ έμεινα στο περιθώριο της ζωής σου.
Μετά από αρκετές ώρες κουβέντας καταλήξαμε πως η γυναίκα είναι λαχείο. Αν σου κάτσει έκανες την καλή. Είναι θέμα τύχης. Και τυχεροί είναι αυτοί που έμειναν με την πρώτη γυναίκα που τους έκανε κλικ από το σχολείο ή από το πανεπιστήμιο και τους βλέπεις τώρα μετά απο χρόνια χαρούμενους και ευτυχισμένους, έχωντας λιγοστές εμπειρίες με άλλα άτομα. Ωστόσο όμως οφείλω να ομολογήσω, πως σε όλους δίνετε μια ευκαιρία. Και σε μένα αυτή η ευκαιρία είχε δωθεί όταν σε είχα πρωτογνωρίσει. Απλά κάποιοι ήταν σοφοί και κράτησαν το λαχείο τους. Κάποιοι άλλοι ρίσκαραν. Πάντα ήμουν υπέρ του ρίσκου...άσχετα αν τα τελευταία χρόνια αποφάσισα να play safe. I am not risk averse, but I am not also stupid.
Γνωρίζω πως κάποια στιγμή θα μετανιώσεις και εσύ για τις αποφάσεις τις οποίες πήρες, όπως μετάνιωσα και εγώ. Αυτό δεν με χαροποιεί, ίσα ίσα με λυπεί.Μακάρι να μην φτάσεις ποτέ σε αυτήν τη θέση...
Περίεργο πράγμα τα συναισθήματα...
