Πραγματικά μου λείπει...

Αλλά δεν ξέρω αν μου λείπει η παρουσία της, ή με λυπή περισσότερο, η απαξίωση που έρχεται στο μυαλό μου για την επόμενη. Καμμία δεν θα είναι σαν και εκείνη και πάντα θα κάνω το λάθος να συγκρίνω την επόμενη με αυτήν! Η ίδια μου είπε πως είχε κάνει το λάθος μαζί μου, και πάντα σύγκρινε τους επόμενους με μένα. Τουλάχιστον αυτό μου είχε πει και προς στιγμήν το πίστεψα και μου άρεσε. Με έκανε να αισθανθώ ιδιαίτερος. Ωστόσο όμως πιστεύω ότι απαξιώθηκα και εγώ.

Αν την είχα χορτάσει ίσως να γινότανε και με εμένα το ίδιο. Νομίζω ότι το γνώριζε αυτό και για αυτό δεν με άφησε ποτέ να την χορτάσω. Πάντα με το σταγονόμετρο. Μέρες, ώρες, λεπτά και πάντα με πρόγραμμα. Εκείνη την περίοδο την άλλη...

Πολλά καλά στοιχεία μέσα της. Πάρα πολλά. Το καλύτερο θα ήταν να μπορούσα να πάρω και εγώ κάτι από αυτά της τα στοιχεία. Δεν μπορώ. Είμαι εντελώς διαφορετικός. Τουλάχιστον τώρα ξέρω τι ακριβώς ψάχνω.
Αυτό όμως είναι πραγματικά δίκοπο μαχαίρι.
Από την μια γνωρίζεις τι πραγματικά ψάχνεις, από την άλλη στην αγορά το ψάχνεις και ποτέ δεν το βρίσκεις, παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις...Και αυτή ήταν σπάνια περίπτωση.

Επίσης πολλές φορές ο εαυτός μου έρχεται σε αντιπαράθεση μαζί μου...Το ένα μου μισό πιστεύει πως κάνω λάθος και πως νομίζω ότι ήταν σπάνια. Ναι σίγουρα ήταν πολύ καλή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλες.
Το άλλο μου μισό όμως είναι κάθετο και 100% σίγουρο πως δεν υπάρχει άλλη. Ο πρώτος μου εγώ, απλά είναι ο αισιόδοξος που προσπαθεί να δώσει κουράγιο στο απαισιόδοξο εγώ μου. Εξού και ο μαύρος γάτος άσπρος γάτος. Σούπερ ταινία μπαι δε γουει.

Γνωρίζω πως ο χρόνος θα μου πάρει από τη σκέψη τη μορφή της, και πως θα σταματήσω να την σκέφτομαι και να λυπάμαι. Το ξέρω πολύ καλά αυτό αλλά δεν ανυπομωνώ να έρθει. Η περίοδος αυτή είναι καθαρά ο σεβασμός στο πρόσωπο της. Στο είναι της. Στη δυναμικότητα του χαρακτήρα της. Στα μελιοπράσινα μάτια της. Στο υπερόχο μυαλό της και στην σπαστική αντιδραστικότητα της.
Παίζει πολύ άσχημα παιχνίδια η μοίρα, ή μήπως γνωρίζει πολύ καλά τι πρέπει να παιχτεί.
Η μοίρα μου, την έφερε μπροστά μου ή μήπως η μοίρα με έφερε μπροστά της? :) Όπως και να έχει άργησα να καταλάβω ότι αυτή ήταν...Αυτή που έψαχνα... Μα τότε δεν έψαχνα τίποτα, και αν δεν ψάχνεις τίποτα δεν μπορείς να καταλάβεις...Να καταλάβω τί? ¨Επρεπε να το καταλάβεις από την αρχή. Ακόμα και αν δεν ψάχνεις θησαυρό, όταν πέσεις πάνω του τον πέρνεις.Καταλαβαίνεις ότι είναι χρυσός. Λυπάμαι μα εδώ δεν έχω καμμία δικαιολογία.Φταίω καθαρά και μόνο εγώ.
Τότε θα μπορούσα να σε ακολουθήσω παντού, μου είπε μετά απο πολλά χρόνια.Και απλά τράβηξε το δικό της δρόμο.