ΤΑΡΑΞΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΥΑΛΟΥ

Διαβάζω τόσα Bloggs, και σε κάποια πιστεύω ότι είμαι εγώ ο συγγραφέας των κειμένων, νιώθω τόσο έντονα αυτά τα οποία διαβάζω, και δυστυχώς είναι πολλοί εκεί έξω με τα μάτια παραπονεμένα, με την καρδιά και την ψυχή τους μαραζωμένα,να μην έχουν βρεί την χαρά, ή να μην μπορούν να την έχουν την στιγμή που θέλουν. Με στεναχωρεί αυτή η συναισθηματική κατάσταση που υπάρχει στους άλλους γύρω, βέβαια ίσως να τους αρέσει και τους ίδιους γιατί δεν το κρύβω ούτε απο τον εαυτό μου ότι αρκετές φορές αυτή η κατάσταση της ντεμί κατάθίψης εμένα μου αρέσει, όταν γνωρίζω ότι θα έρθει κάποια στιγμή η ώρα να την διώξω. Αλλά τελικά τη διώχνω ή με ακολουθεί μεταμφιεσμένη...και τι ακριβώς θέλω να κάνω? Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω, τώρα μου αρέσουν οι σκέψεις που διαβάζω στα διάφορα Bloggs και πολλές από αυτές είναι food for thoughts όπως θα έλεγε και η "Ε". Αλλά δεν θέλω τώρα να είμαι ο ταραξίας του μυαλού μου,θέλω να γίνω ταραξίας της ζωής, να τη γευτώ να τη μυρίσω, να την αισθανθώ και να την δώ.