Monday, October 16, 2006

Ψυχική αποσυντόνηση




Έχω χωρίσει εδώ και πάρα πολύ καιρό μαζί σου. Θα μπορούσα να πω ότι είμαστε χώρια στην ουσία από τότε που τα ξαναβρήκαμε. Ουσιαστικά όταν ήμασταν ζευγάρι you were my notional girlfriend as I was your notional boyfriend. Στιγμές ζευγαριού λοιπόν. Μα νιώθω ψυχικά αποσυντονισμένος. Κατανοώ πως εσύ είσαι η αφορμή για να αναλογιστώ τι τρέχει μέσα μου. Τι μου φταίει, τι έχω, τι δεν μου αρέσει, τι μου αρέσει, τι θέλω τι αναζητώ. Άπειρα δύσκολα ερωτηματικά. Και αν κάνω αυτό και αν γίνει το άλλο...αν αν αν. Κανένα ενδιαφέρον. Ακόμα και για τη δουλειά μου που μου αρέσει παρά το άγχος την τρέλα και την πίεση που μου δίνει υπάρχουν φορές που δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον. Πόσο θα ήθελα να είμαι δίπλα στην θάλασσα να ψαρεύω, να κολυμπάω, να βγάζω φωτογραφίες και απλά να βλέπω το απέραντο γαλάζιο το οποίο με ηρεμεί. Καλή μου, ήσουν σαν τη θάλασσα. Με ηρεμούσες όταν σε είχα δίπλα μου και με φουρτούνιαζες όταν ήσουν μακρυά μου. Με στεναχωρεί που δεν ξέρεις τι κάνω, και δεν ξέρω τι κάνεις. Τι σε προβληματίζει, πως περνάς... Πολλές φορές παρηγοριέμαι λέγοντας στον εαυτό μου, πως όπως αναρωτιέμαι εγώ έτσι θα αναρωτιέσαι και εσύ για μένα. Μακάρι να είναι έτσι... Στο μυαλό μου όλα μπερδεμένα. Ανοργάνωτες σκέψεις, ανοργάνωτος εγώ, ανοργάνωτη η καρδιά μου και η ψυχή μου. Οποιαδήποτε γυναίκα βλέπω που μου αρέσει αμέσως ψάχνω να βρω κοινά σημεία μαζί σου. Μετά απο σένα ποιά...Έχασα ενθουσιασμό και είμαι ευάλωτος και ανοιχτός σε σφαλιάρες που νομίζω ότι τρώω από οπουδήποτε. Δεν θέλω να δουλέψω, δεν θέλω να διαβάσω, να μιλήσω σε κόσμο, να βγω έξω να φλερτάρω, να γοητεύσω, να γοητευτώ...Δεν φταις εσύ ούτε τα προκάλεσες εσύ. Εσύ ήσουν η αφορμή για να προβληματιστώ. Και τόσο καιρό προβληματίζομαι. Μα ο προβληματισμός είναι το πρώτο στάδιο της επίλυσης ενός προβλήματος και εγώ δεν ξέρω ποιό είναι το πρόβλημα. Η επικοινωνία ίσως? Μήπως για αυτό γράφω εδώ.? Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Μήπως περνάω τη δική μου κατάθλιψη? Η ευαγγελία της ψυχής μου στεγάζεται μέσα στο όνομα σου. Πόσο χαρούμενος θα ήμουν αν είμασταν μαζί από τοτέ...αν δεν έψαχνα τον εαυτό μου από τότε... Οσες περισσότερες εμπειρίες τόσο περισσότερα και τα αδιέξοδα.

3 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Finally! You got me worried. Thank God you're OK. Depressed, but OK.
Cheers.
Bluesmartoulis

Monday, 16 October, 2006  
Anonymous Anonymous said...

Σαν να διαβάζω κειμενό μου τέλη Ιουνίου. Χρόνος, αυτός είναι η λύση.

Μην χάνεσαι στο χτες, κάνε βουτιά στο αύριο.

Wednesday, 18 October, 2006  
Blogger iSixtir said...

Depressed! Its a lovely situation if you can handle it. But yes I am here, and I will continue to be. I am glad you are here also :)

Argyrenia, γνωρίζω πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, αλλά δυστυχώς είναι χασάπης γιατί σε πονάει πάντα.
Από το χτες μαθαίνεις όμως για να βουτήξεις καλύτερα στο αύριο. Ελπίζω να είσαι καλά.

Saturday, 21 October, 2006  

Post a Comment

<< Home